"Ik wens voor ieder kind een ouder die ook naar zichzelf durft te kijken. Een ouder die zichzelf wil helen uit liefde voor zijn kind en zichzelf.
Ik had er 9 maanden naar toegeleefd, ik wilde niets liever dan ons kindje ontmoeten. Weten of we een zoon of dochter zouden krijgen. Ze liet ons nog 2 weken extra in spanning, maar 1 mei 2017 ontmoetten we dan eindelijk onze dochter, Leilani.
Ik werd overspoeld met een gevoel van liefde, die ik niet eerder kende. Daar doorheen gemixt voelde ik een overweldigend gevoel van verantwoordelijkheid en een angstig gevoel. Angst om te falen, angst om niet te weten wat ik moet doen en om niet goed genoeg te zijn.
Allemaal oude overtuigingen en oude pijnen die ik al jaren met mij meezeulde in mijn rugzak.
Hoe klein ze ook was, dat kleine hummeltje raakte precies al die oude pijnen aan in mij. Als ze huilde voelde ik mij weer dat kleine meisje dat zich verantwoordelijk voelde voor andermans geluk. Die alles op alles zette om gezien te worden, de beste te zijn en om aan de hoge verwachtingen te voldoen. Maar zichzelf daarbij compleet vergat en voorbij rende.
Niemand kan je voorbereiden op het ouderschap, het is iets wat je zelf moet ervaren en waar geen opleidingen voor zijn.
Er wordt niet alleen een kind geboren, er wordt een vader en moeder geboren, een heel gezin.
Er wordt als vanzelfsprekend verwacht dat wij als ouders alle ballen hoog kunnen houden en zelf de balans kunnen bewaren.
Vaak ten koste van onszelf.
Ik had al therapie gehad om hiermee om te gaan. En ik dacht ook werkelijk dat ik alles had losgelaten. Maar het zorgen voor een klein mensje, wat je nog moet leren kennen, die de wereld nog niet kent en deze voornamelijk moet leren kennen via jou, bracht dit allemaal weer naar boven.
Kijkend naar mijn kleine meisje, besefte ik dat ik deze overtuigingen niet door wilde geven. Ik wilde haar vrij laten van mijn rugzak. Ik wist dat ik dit niet alleen kon en ging opzoek naar hulp.
Via internet en hulpinstanties kwam ik niet verder dan de adviezen dat je je baby maar even moest laten huilen. Dat ze zich aan jouw ritme moet aanpassen en zelfs dat ze, zo klein als ze was, al “misbruik” van mij zou maken als ik op elke kik zou reageren.
Dit druiste in tegen alles wat ik over opvoeden dacht en vooral tegen mijn gevoel en intuïtie in.
Ik besloot de oplossing bij mezelf te zoeken. Wat zijn de triggers van haar gedrag, waarom reageer ik er zo heftig op? Wat zegt dit over mij en hoe kan ik dit helen, zodat ik haar oprecht de ruimte kan geven om zichzelf te ontwikkelen? Zonder haar al te belasten met mijn oude, niet helpende overtuigingen?
Ik verslond boeken en artikelen over ouderschap en persoonlijke ontwikkeling en volgde een opleiding tot kindercoach. Ik had al veel geleerd tijdens mijn studie Psychologie, maar dit was anders. Praktischer en zonder diagnoses en hokjes. Echt kijken naar een persoon als geheel en het gehele systeem waar hij in zit en vandaan komt. Dit is wat ik zo miste bij mijn psychologieopleiding en wel vond in bewust ouderschap. Hierdoor leerde ik alles wat ik instinctief al deed (kijken naar mijn eigen bijdrage in situaties en anderen observeren in hun gedrag) inzetten als kracht. Dicht blijven bij mijn gevoel en daarop vertrouwen.
Ik zie het ook aan hoe mijn dochter opgroeit, wat voor effect dit heeft op haar. Wanneer ik even niet lekker in mijn vel zit, wordt zij ook dwars.
Het is heel confronterend om jouw eigen gedrag gespiegeld te zien door je kind. Dezelfde manier van boos zijn en woorden die je dan gebruikt. Eigenlijk alles wat ik niet wilde dat ze over zou nemen.
Wanneer ik mij hier bewust van ben, kan ik het bijsturen in mezelf. En zie ik gelijk het effect wat het heeft op mijn dochter. Zij kan weer ontspannen. Ze kan zich weer richten op wat voor haar belangrijk is; de wereld ontdekken op haar manier.
Ik gun elk kind een ouder die zichzelf durft aan te kijken. Die zichzelf wil helen om zo hun kind te helpen. Het pad van zelfontwikkeling samen met zijn kind wil bewandelen.
Want dat is wat opvoeden is. Geen trucje dat je kan leren, maar een voortdurend proces van zelfontwikkeling.
Ook als volwassene, als ouder, ben je nooit klaar met leren. Ik durf bijna te zeggen dat ik in de afgelopen paar jaar als moeder zijnde, meer over mezelf en (het effect van) mijn gedrag heb geleerd, dan in de 29 jaar daarvoor.
En dat is wat ik elke ouder mee wil geven. Wil leren inzien. Niet alleen het kind heeft een probleem, het hele gezin heeft er mee te maken en loopt er tegenaan (ieder op zijn eigen manier). Van baby tot puber, elk kind en elke fase triggerd iets anders en is het waard om te onderzoeken en te helen.
Ik sta in vuur en vlam als ik daaraan denk.
Hoe mooi zou de wereld zijn als je vrij bent van de oude overtuigingen, die je ooit gediend hebben, maar nu alleen nog maar belemmeren? Als je naar je kind kunt kijken, in zijn volle potentie, zonder de stem van je ouders in je hoofd te horen. Zonder jouw angsten (zijn het wel echt jouw angsten?) over te dragen aan je kind?
Wanneer jouw energie fundamenteel verandert, zal jouw kind vaak als vanzelf mee veranderen. Ik heb zelf ervaren wat een verschil het kan maken, wanneer je zelf weer in balans bent. Dat gun ik jou ook!
Ik geloof niet in een standaard traject. Elke situatie, elk gezin en elke hulpvraag is uniek. Daar past alleen een op maat gemaakt traject bij. Op deze manier kan ik er zeker van zijn dat we alles uit een traject halen en dat ik jullie optimaal kan begeleiden. Zodat je de rustige, liefdevolle ouder kunt zijn die je wilt zijn.
“Rowena is een sterke vrouw die passie heeft voor haar vak en waar zij voor staat.
Ze heeft veel liefde en geduld voor de kinderen en straalt dit ook uit naar ze.
Ze is een sensitief persoon, die precies ziet wat de kinderen nodig hebben en doet dit met humor en bekwaamheid.
Haar lessen zijn perfect afgestemd op de belevingswereld van de kinderen.
Super waardevol om kinderen rust en een positief zelfbeeld mee te geven op een manier die bij hen past.”
– P.M. Pedagogisch professional BSO
Ik ben Rowena Bagman, moeder van een prachtige dochter, Leilani (2017) en verloofd met Remco, een topsporter, personal trainer en pedagogisch professional. Samen wonen wij in Hoogvliet, maar dromen wij er van om ooit weer meer richting onze geboorteplaats Ede te gaan wonen. Midden in de natuur.
Vrienden en familie omschrijven mij als een zorgzame, leergierige, doelgerichte, altruïstische wereldverbeteraar. Die af en toe wat koppig, perfectionistisch en streng voor zichzelf kan zijn, maar vooral altijd het goede ziet in mensen.
Ik geniet ontzettend van de natuur, het gevoel van de zon brandend op mijn huid, de geur van de zilte lucht en het ruisen van de zee, de nasi goreng van mijn vader en een goed boek. Ik kan daarentegen absoluut niet tegen smakgeluiden en het geluid van fluitende mensen.
Je mag mij wakker maken voor heerlijke sushi of een pokébowl en de serie Supernatural. Maar het liefst slaap ik lekker door, ik ben toch wel erg gesteld op mijn nachtrust.
Is mijn verhaal herkenbaar voor jou? Voel jij ook dat je iets mag helen, uit liefde voor je kind, maar ook zeker uit liefde voor jezelf? Wil je niet langer meer wachten en NU je verhaal doen?
Je hoeft het niet langer meer alleen te doen. Ik help je graag verder, zodat ook jij weer meer rust en balans kunt gaan ervaren.
Neem contact met mij op en we plannen een – gratis en vrijblijvend – kennismakingsgesprek.
